Sadece şaşkınım bu günlerde.
İşlerin nasıl bu şekilde çığırından çıktığını anlamaya çalışıyorum. Nasıl olur da uzaktan seyretmek zorunda bırakılırım diye kafa patlatıyorum. Bütün bunlar olurken sağlam durmak için de çok çaba serfediyorum blog çooooook :(
Not: Bugün D&R da "Alya Sevgilim ve ben" diye bir kitap ilişti gözüme, hemen jeton düştü. Ayşe Arman. Hiç bir zaman sevemedim ben bu kadını. Demiş ki ;
Bu kitap bizi anlatıyor.
İçeriden sansürsüz.
Katıksız.
Bu kitap bir tür albüm.
Bu kitap, buzdolabının üzerinde yapıştırılmış olan, yazı masamın arkasında asılı duran fotoğraflardan oluşuyor.
Tamamen doğal fotoğraflar.
Bizim ev halimiz.
Kendi halimiz.
Belki de bu heyecanladırdı beni.
En basit, en yalın, en samimi halimiz.
Ve ben seviyorum bu halimizi.
Hayattaki en büyük başarım da bu, böyle bir aileye sahip olmak...
Bana kalırsa en büyük başarısı bu "şaheser"in raflarda yerini almış olması. Pes dedim pes! Çok çabalamış hakkını yememek lazım.
Offf görünce aynı siniri ben de yaşadım. Çok enteresan birşey bu...
YanıtlaSilBirileri birilerinin hayatını dikizlemeye bayılıyor. Kurnaz ve gamsız birileri de gözüaçıklık edip dikizlenecek bir albüm sunuyor piyasaya... Alan memnun satan memnun durumu.
Giderek yapay ve samimiyetsiz..
Benim ilk tepkim "şaka mı bu?" oldu.
YanıtlaSilNasıl olabilir? Sonra dün gece internetten aradım aramaz olaydım. İnsanlar bir memnun bir menun bu ne olduğu belli olmayan albüm kitabın çıkışından anlatamam Tubik.
Bakalım daha neler gelecek başımıza :)
Ahahaha..çok güldüm ben...görmedim gerci kitabı ama tam AYse ARmanlık bir pazarlama taktiği...best seller olabilir korkarım...
YanıtlaSilTanya,
YanıtlaSilBirde benim yüz ifademi görmeliydin kitabı elime aldığımda. :)))
Kesin patlamıştır da bizim haberimiz yoktur :)