Ara ara...

Uzun aralar vermek hoşuma gitmiyor, ama veriyorum işte... Hayatı olduğu gibi, telaşsız, sakin ve huzur dolu yaşamak istiyorum. Bu aralar sadece huzur doluyum. Ve buna şükrediyorum.
Hiç bir zaman her işi anında yapan kendine vakit ayıran biri olamadım. Bu yüzden de telaş hep var hayatımda. Yetişmeye çalışma, yetiştirmeye çalışma... Hep bir düzen oturtma çabası, oturtulan düzenin 3. günde yerlebir olduğunu görme ve hooop başa dönme. Aklımda hep planlar hep yapılmayanlar, bunlara ayıracak vaktimin olmayısına hayıflanmalar.
Uzar gider bu liste.

Bi yerden tutmak lazım. Her zaman dediğim gibi o zaman bu zaman olabilir mi acaba?
Olur mu olur!